باز هم یادی از سهراب...

 

آنگاه که غرور کسی را له میکنی

آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران میکنی

آنگاه که شمع امیدکسی را خاموش میکنی

آنگاه که بنده ای را نادیده می انگاری

آنگاه که حتی گوش ات را می بندی تا صدای خردشدن غرورش را نشنونی

آنگاه که خدارامی بینی اما بنده ی خدا را نادیده می گیری

می خواهم بدانم ،؟؟؟

دستانت را به سوی کدام آسمان درازمیکنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟؟

به سوی کدام قبله نماز می گذاری که دیگران نگذارده اند؟؟؟!!!

< سهراب سپهری >